Muzieksamensteller Hanneke Derboven (82) overleden

In een ziekenhuis in Hilversum is vanochtend muzieksamensteller Hanneke Derboven overleden aan complicaties na een operatie. Ze was 82 jaar.

Hanneke Derboven was opgeleid als apothekersassistente, maar heeft dat beroep nooit uitgeoefend. Via haar vader, die trompettist was bij het AVRO-orkest de Skymasters, kwam ze bij Voor de vuist weg van Willem Duys terecht, een praat- en muziekprogramma dat van 1963 tot 1979 werd uitgezonden op televisie.

In de jaren daarna zocht ze de platen uit van een groot aantal muziekprogramma's van verschillende omroepen. Vanaf de start in 1976 tot ze in 2000 met de vut ging, was ze ook muzieksamensteller van de NOS-radioprogramma's Langs de Lijn en Met het Oog op Morgen.

Ze werkte jarenlang als freelancer, wat in die tijd zeer ongebruikelijk was. Pas op latere leeftijd kwam ze in vaste dienst bij de NOS.

What you see is what you get

Haar dochter Marije Derboven en oud-collega's karakteriseren haar als een gezellige, lieve, bescheiden en positief ingestelde vrouw, zonder dubbele bodems. "What you see is what you get".

Volgens haar dochter was ze vroeger thuis als haar twee kinderen uit school kwamen, maar was ze 's avonds vaak weg voor haar werk. "Daar was ze altijd mee bezig. Muziek en sport en de emoties die daarbij hoorden, waren haar passies." Ze ging ook zo op in haar werk dat haar collega's haar vrienden waren, met wie ze op vakantie ging, ook na haar afscheid.

Haar muziekkeuze paste ze aan aan het programma. Toen ze in 2000 afscheid nam, zei ze in een interview daarover: "Bij Langs de Lijn mag de muziek bijvoorbeeld wat wilder zijn dan bij 'Het Oog'." Ook speelde ze in op het onderwerp dat werd behandeld. "Als je een verdrietig onderwerp hebt, moet je daar niet ook nog eens heel droevige muziek achteraan gaan draaien". En ze hield rekening met de presentator: "Jan Tromp houdt van lieve liedjes, Hanneke Groenteman van Jacques Brel. en John Jansen van Galen van cajun-muziek. Dan zorg ik dus dat er in het begin van het programma zo'n cajun-plaatje zit."

Haar eigen smaak was erg divers. Volgens haar dochter Marije hield ze "van de mooie lieve liedjes van de Amerikaanse zanger Michael Franks, maar ook van big bands en mooie klassieke nummers. Ze had wel één muziekliefde. Dat was James Taylor. Hij heeft voor haar afscheid nog een prachtbrief geschreven."